We hebben sinds kort een puber pony als vriendje. Die kan nog niet aan een touwtje lopen, maar weet wel elke avond zelf de weg naar stal. Of iets een probleem of een oplossing is, hangt af van hoe je kijkt. Als je weet hoe je kijkt, naar welk punt of naar welke horizon, weet je hoe je moet omgaan met obstakels onderweg.
Ik moet mijn paard goed wegzetten na een rit. Dat betekent stoppen wanneer het goed gaat en niet doorgaan tot er weer iets gebeurt. Anders heb ik de volgende keer pech en heeft hij geen zin om te lopen. Als 700 kg geen zin heeft om te lopen, ben ik lang onderweg en heb ik ook geen zin meer de volgende keer. Bovendien gaat hij bokken in galop als hij niet wil. Ik heb dus belang bij een paard dat zin heeft om samen een tocht te maken. Terwijl we erop kunnen vertrouwen dat we onderweg overal uitkomen – dus niet in de sloot. Daarvoor heb ik nodig dat ik weet waar mijn paard bang voor is, zodat we kunnen oefenen als er zeil of vuilniszakken wapperen langs de weg. Je zou denken dat een grote vrachtwagen eng is, maar dat kunnen we al. Sommige dingen kunnen wel, andere dingen niet.
Die grens beseffen is goud waard. Wat overblijft, is wat wel kan en loopt: geluk. We zijn perfect geprogrammeerd om de door onszelf gecreëerde risico’s en problemen ook weer op te kunnen lossen. Chaos en patronen van ordening gaan hand in hand in de natuur. Zekerheid verkrijgen via het systeem van recht betekent in onze digitaal gedreven maatschappij dat de verantwoordelijkheid voor de keuzes en de beslissingen in het dagelijks leven weer bij ons mensen zelf is komen te liggen. Deze verantwoordelijkheid reikt tot aan de maakbaarheid, want daarna is er niets. Het is nu aan ons dit punt te herkennen en te erkennen. Waarna de antwoorden op de vraag ‘wat nu?’ als vanzelf kunnen volgen. Daarmee is ook de vraag ‘hoe dan?’ beantwoord, want die zit in de uitvoering van het voorgaande.
Dat vraagt creativiteit en out of the box denken op alle niveaus en in beide hersenhelften tegelijkertijd. Wist je dat het hart ook hersens heeft en een soortgelijke frequentie kan verstaan en vertalen? Het beleid was er altijd al. De kunst is de uitvoering in de lagen van de toepassingen nu te gaan te interpreteren en synchroniseren met de oorspronkelijke uitgangspunten: de aard van het beest.
Goede tekst.
Inderdaad inschatten wat grenzen zijn en wat je hiermee kan. Bijsturen op tijd om verder te kunnen gaan en grens niet overschrijden om teleurstelling en tegenwerking te voorkomen