Dertig

De opkomst van het Internet had alle schijn mee en niemand had verwacht dat we anno 2017 zouden leven voor de makers van Facebook en Google. Hoe ziet geluk eruit? Weten we niet – welkom in de wereld van de wereld van de Facebookgeneratie. De hersenen worden door alle korte termijn gerichte acties en prestatiedrang om het gemis aan eigenlijke intimiteit te compenseren (maar dat weten we nog niet) zodanig geprogrammeerd dat snel resultaat voorop staat. We voeden het kapitalisme tot het instort, samen met de EU, en handelingen zijn erop gericht geen achterliggende doelen te bevredigen. Ik haal hoop uit romans in de wens het leven kleur te geven en antwoorden te vinden die met een zoekfunctionaliteit niet boven komen.

Op Netflix staan een boel series om de tijd te doden. Je kunt ook gewoon wachten, dan gaat alles vanzelf voorbij, zeggen ze bij yoga. Yoga heb ik nodig om normaal te blijven doen. Aan mijn moeders kant was alles rustig, op enkele te vroeg gevallen sterfte na, en mijn vaders kant was een zooitje. Meer hoef ik niet te weten om te zien dat het systeem waarin ik ben opgegroeid, hetzelfde is als waartegen ik vecht. Stel dat de waan van de dag naar de achtergrond verdwijnt. We zouden erachter kunnen komen dat er voor onze kinderen weinig hoop meer is en waar moeten we dan ons ei kwijt?

Ik kan het laten invriezen, maar dat kost 10.000 euro hoorde ik en bovendien al die hormonen. Tegen de hormonen heb ik nu een hond, samen zijn we heel gelukkig. De natuur helpt tegen depressies die ontstaan, omdat de verwachtingen die onze ouders hebben gecreëerd niet stroken met de werkelijkheid. Onze ouders waren kinderen van mensen die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt. Zij waren heel blij dat iedereen vrij, lang en gelukkig kon leven en wilden die boodschap doorgeven aan de volgende generaties. Op 5 mei vieren we elk jaar nog steeds de vrijheid, maar privacy bestaat allang niet meer. Huh?

Geef een reactie